IQ درون ژن است

یک بررسی جدید این گونه یافته است که این که چطور والدین مارا تربیت کنند هیچ تأثیری روی این که چقدر باهوش شویم ندارد.

بچه ها وقتی والدینشان زمان کافی صرف تشویق آنها به اندیشیدن و دنبال کارهای چالش برانگیز رفتن می کنند بهره مند می-شوند. اما براساس مطالعات جدید، این مسئله IQ آنها را پرورش نخواهدداد.
نتیجه مطالعات جدید این است که این که شما چقدر باهوش باشید هیچ بستگی ای به اینکه والدینتان چطور شما را تربیت کرده اند ندارد.
کوین بیور: مطالعه کردنشان با شما، صحبت کردنشان با شما در سر میز شام و این که در زندگی شما یک دلبستگی را دنبال می کنند شما را شاد می کند و این مهم است اما شما را باهوشتر نخواهدکرد.
بعنوان یک متخصص جرم شناسی، او دلایل ارتکاب جرم و راه های پیشگیری از آن را مطالعه می کند. بیور در دانشگاهی در تالاهاسی(پایتخت) ایالت فلوریدا کار می کند. تیم پژوهشیش می خواستند سبک های مختلف فرزندپروری را که هوش کودک را تحت تأثیر قرار می دهند بشناسند. درنهایت، بیور می نویسد: "هوش با جرم در ارتباط است"
پژوهش های قبلی اظهار داشتند که مدل های مختلف فرزندپروری می توانند روی IQ فرزند تأثیر بگذارند. خلاصه برای بهره هوشی، IQ یک نمره است که میزان هوش انسان را می سنجد.
اما پژوهش های قبلی تأثیر وراثت را بر روی IQ تفکیک نکرده بودند. تیم بیور می خواستند بدانند که: آیا واقعاً نمرات IQ فرزندان متأثر از نوع تربیتی است که والدینشان روی آنها داشتند؟ یا آنکه آن نمرات فقط بازتابی از ژن هایی است که یک فرزند به ارث می برد؟
برای پی بردن به این موضوع، تیم به مطالعه دقیقی روی اطلاعات بیش از 15000 دانش آموز متوسطه و دبیرستانی ایالات متحده پرداخت که بررسی ملی طولی سلامت نوجوان نامیده شد.
شروع سال تحصیلی 1994 تا 1995، محققان یک سری سوالات از دانش آموزان پرسیدند. برای نمونه: والدین شما چقدر صمیمی و بامحبت هستند؟ شما چقدر با آنها گفتگو می کنید؟ چقدر نسبت به والدینتان احساس نزدیکی می کنید؟ فکر می کنید آنها چقدر مراقب شما هستند؟
همچنین به دانش آموزان لیستی از 10 فعالیت داده شد. سپس پرسشنامه از دانش آموزان، آن تعداد فعالیت هایی را که همراه والدینشان در هفته گذشته انجام دادند را پرسید. آیا آنها باهم ورزش کردند؟ خرید رفتند؟ هنگام صرف شام باهم گفتگو کردند؟ باهم فیلم تماشا کردند؟
همچنین دانش آموزان به سوالاتی راجع به اینکه چقدر والدینشان نسبت به آنها راحت می گرفتند پاسخ دادند. برای مثال، آیا والدینشان به آنها اجازه می دهند که دوستانشان را خودشان انتخاب کنند، چه برنامه ای از تلویزیون را ببینند یا خودشان انتخاب کنند که چه ساعتی به رختخواب بروند؟
سپس محققان تستی به دانش آموزان دادند تا IQ آنها را بسنجند. این تست که واژگان مجسم (تصویری) نامیده شد، از دانش-آموزان خواست تا لغات و تصاویر را به هم متصل کنند. نمرات این تست مکرراً به IQ ارتباط داده شد. بعدها، در سنین 18 تا 26سالگی این افراد مجدداً مورد آزمایش قرار گرفتند.
گروه بیور خصوصاً به نتایج گروهی از دانش آموزان که حدود 220 نفر بوده و به فرزندی گرفته شده بودند، توجه نشان دادند. والدینی که آنها را پرورش می دادند هیچ ژنی را به آنها انتقال نداده بودند. در نتیجه اگر ارتباطی میان IQ دانش آموزان و نوع تربیتی که والدینشان درپیش گرفته بودند وجود داشت، پژوهشگران باید به وضوح آن را در نمرات دانش آموزان تحت سرپرستی می دیدند.
اما چنین ارتباطی آشکار نشد. چه در دانش آموزانی که گزارش کردند والدینشان مراقب آنها هستند و با هم کارهایی انجام می-دهند یا آنهایی که اینطور نبودند؛ این هیچ تأثیری روی IQ آنها نداشت. این به آن معناست که IQ فردی تا حد زیادی نتیجه ژن هایی است که ما از والدین بیولوژیکی خودمان به ارث می بریم.
یافته های جدید بیور به چه چیز منجر شد؟ (بیور از یافته هایش چه فهمید؟)
او می گوید: همه ما نقاط قوت و ضعفی داریم. و این به آن معناست که بعضی از ما مجبور خواهیم بود سختتر از بقیه کار کنیم تا بهتر انجامش دهیم. و در برخی موارد، سایر افراد همیشه در چیزهای خاص از ما بهتر خواهندبود.
"مهم این است که بفهمی در چه چیز استعداد داری و از چه چیز لذت می بری"، سپس افزود، "بیشترین تلاشت رو کن تا بهترینی که می تونی بشی باشی."
جی.سی.بارنز جرم شناسی است که روی چگونگی تأثیر ژنتیک و محیط بر جرم تحقیق می کند. در دانشگاه سینسینتی اوهایو کار می کند. او با پژوهش جدید که نشان می دهد رفتار والدین هیچ تأثیری روی IQ آنها ندارد موافق است. او می گوید: این مهم است که والدین یک محیط پرورشی برای فرزندانشان مهیا کنند.
او می گوید: والدینی که چنین می کنند"بهترین فرصت را برای موفقیت به فرزندانشان بدهند نه بخاطر این که IQ فرزندشان تقویت شود، بلکه به این خاطر که به آنها اجازه دهند تا بعنوان یک شخص سالم پرورش یابند."